پســـت ترین آدما...

کســـــــایی هستند

که میمونن ...

اما بعد از این که عاشقــــــــــــت کردن ....

میرن...

اَگـــ ـَر میدآنی دَر دُنیـآ کــَسی هستـ  کهـ بـآ دیدَنــَشـ…

رَنگـ  رُخسـ ـآرَتـ تغیـــیر میکنــَد،

 و صــِدایـ  قــَلبـَتـ  اَبرویــَــ ـــتـ  رابه تــآراج میبــَرد،

 مــهـمـ  نیــستـ که او مـــ ــآل تــــــ ــــو بــآشــَد…

مــهــِمـ این استـ که فــ ـَقــَط بــــآشـَد،

 زِندگـــ ــــــــ ـــــ ــی کــُند،

 لـــــــــــ ــــــــــِذَت ببرَد…

و نــَفـــــــــــــــــــــَسـ بـــکشـد

عاشقم، عاشق به رویت، گر نمیدانی بدان

گریه کردم گریه هم اینبار آرامم نکرد
دارو خوردم دارو مرفین دار آرامم نکرد
با خیالت راه رفتم در اتاق خالی ام
عکس های مانده بر دیوار آرامم نکرد
شعر خواندم شعر گفتم صد غزل ، صد مثنوی
عشق و شعر و دفتر و خودکارم آرامم نکرد
خواستم یکبار دیگر دل ببندم شاید او
دل سپردن از سرِ اجبار آرامم نکرد
خسته بودم چشم هایم نای خوابیدن نداشت
فکرهای تا سحر بیدار آرامم نکرد
خسته بودم از خودم از زندگی از شعرها
خسته بودم چای با قهوه آرامم نکرد
عاقبت دل کندم از دل بستن و چیزی به جز
سر سپردن به طناب دار آرامم نکرد !

لیاقَتــــ مـــےخواهـَـــد واژِه " مــا " شُــבَن

لیاقَتــــ مـــےخواهَــــد شَریکــ شُــבَن

تـو خـوش باش بِ هَمیـטּ "بـا هَـم" بــودن هـاے امـروزتـــ

مَـن خوشَـم بــ ــہ خَــلوَت تــنـهایـــے ام

تـو بـخَنـ ב بِـــ ـہ امـروز

مــَن میخـنـבَم بِـــ ـہ فَردآ هـایتـ

............

مهـــــــــــــــم نیست اكــــــــــنون

زندگــــــی ام چگـــونه میگــــذرد ،

عاشق آن خاطـــــراتی هستم که

تصادفـی از ذهــنم عـبور میکنند و

باعـــث لبخــــــــندم میشـــــوند !